Op Parking 4 van het Dilserbos in Dilsen-Stokkem hebben gisteren zo’n 200 mensen deelgenomen aan een respectvolle afscheidsplechtigheid voor de overleden Vlaams nationalist en beroepsmilitair Jürgen Conings. De lokale VLD-burgemeester had het verboden, maar de politie verklaarde aan de pers dat het verbod niet te handhaven was: ‘Het bos is langs alle kanten open en niet af te sluiten’, zo klonk het. Inderdaad hadden al een uur voor het begin tientallen nationalisten zich in het bos rond de parking verzameld, klaar om een eventuele politie-actie te ontlopen.

Maar dat bleek dus niet nodig. De politie sloot een akkoord met Luk De Gent, de verantwoordelijke van United, het netwerk van bezorgde burgers: als men beloofde niet in stoet het bos in te trekken zou men een serene hulde op de parking gedogen. Dat was voor de organisatoren een eerbaar compromis.

De hulde ging van start met het plaatsen van kaders en rouwkransen met klaprozen, die waren meegebracht door een delegatie uit West-Vlaanderen. Zij werden door de mensen meteen aangevuld met kaarsen, en plechtig gegroet door aanwezige (oud)-militairen.

Na een begroeting door Luk De Gent van United waren er enkele toespraken.

Rob Verreycken sprak namens het samenwerkingsverband Vrij Verzet, dat bestaat uit autonome groepen van nationalisten; Jürgen Conings was lid van de Limburgse groep, Vlaams Legioen.

Verreycken sprak vanuit zijn juridische achtergrond als oud-advocaat, en hekelde de schendingen van de rechtsstaat van de voorbije weken: het negeren van het vermoeden van onschuld, de schending op grote schaal van de privacy van Jürgen en zijn familie door regering en leugenpers, en het verdwijnen van de vrijheid van meningsuiting.

‘Het Belgische regime heeft Jürgen Conings en zijn familie groot onrecht aangedaan. Men heeft alle regels van de rechtsstaat tegenover hen geschonden. Maar er is een groot teken van hoop. Het volk heeft met een Facebookgroep van meer dan 50 000 mensen aan het regime duidelijk gemaakt dat wij vinden dat oorlogsheld Jürgen Conings hulp verdiende en geen klopjacht door buitenlandse moordcommando’s hier in de bossen. Het volk maakt hier in het bos, op de plek waar hij gevonden is, met bloemen en kaarsen en kaartjes duidelijk, dat wij hem dankbaar zijn voor zijn inzet voor onze veiligheid. Jürgen Conings was geen terrorist, en is dat nooit geweest; hij was een held.’

Daarna sprak Tomas Boutens, de bekende nationalist en oud-militair. Hij kende Jürgen persoonlijk, ook vanuit het leger. Hij bracht een aangrijpend persoonlijk getuigenis.

‘Vele buitenlandse zendingen volbracht Jürgen, in landen en omstandigheden waar de doorsnee mens terecht liever wegblijft. Er zijn studies die erop wijzen dat blootstelling aan oorlogsgebied vanaf 120 dagen permanente psychische gevolgen meebrengt. Jürgen bracht meerdere jaren door in zulke omstandigheden. Allen die ooit gegaan zijn, wéten hoe elkeen telkens een stukje van zichzelf achterlaat in die godvergeten oorden. Er is geen adequate begeleiding, geen doeltreffende opvang, geen georganiseerde decompressie. Onze mannen en vrouwen die duizenden kilometers van hier gestuurd worden door politici die in regel te laf zijn om zulk werk zelf te doen; wanneer zij terug naar huis keren, zijn zij al te vaak veranderd in het diepste van hun wezen, verzwaard; sommige zaken verlaten hen nooit.

Heden stelt Defensie dat er fouten gemaakt zijn met betrekking tot de veiligheidsscreening, dat men zogenaamd rechtsextremisten beter dient op te sporen en te weren. Ik stel eveneens dat Defensie fouten gemaakt heeft. Fouten in de opvang en de begeleiding van haar mensen.
Defensie, de staat, dit land, aan wie mensen als Jürgen álles gegeven hebben, zij hebben Jürgen tekortgedaan, in de steek gelaten, en ten lange leste verketterd, beschimpt, besmeurd, zijn familie en naasten geïntimideerd en gevangengezet. En Jürgen is niet alleen… Hoevele zelfmoorden zijn er de voorbije jaren reeds geweest binnen de rangen van dienenden en oudgedienden? Hoevele zonen en dochters van dit Volk zijn in de steek gelaten door de staat die ze dienden, de staat die trouw eist zonder ze ooit zelf te geven? Zonen en dochters die de wapens droegen ver van huis, zijn zij dan écht zo weinig waard en zó verwaarloosbaar?’

Daarna volgde een indrukwekkende hulde: alhoewel enkel gevraagd was om stilte, knielden de honderden aanwezigen spontaan neer op één knie als respect voor Jürgen Conings.

Daarmee was de bijeenkomst beëindigd en verlieten de deelnemers de parking. Velen van hen bleven echter in de buurt, en brachten in de loop van de namiddag een bezoek aan de plek waar het lichaam van Jürgen gevonden werd. Die plek is intussen uitgegroeid tot een bedevaartsoord van het volk, waar hulde wordt gebracht aan de dappere militair.

Onder de fotogalerij vindt u de video van de toespraak van Tomas Boutens.

Source: https://reactnieuws.net/2021/06/28/jurgen-conings-200-vlamingen-op-verboden-afscheid/